لئوناردو دی کاپریو، ستاره سینمای آمریکا، تاکنون برای ۱۶۱جایزه نامزد شده و ۵۴جایزه از بین آنها را از آن خود کرده است.

به گزارش راوی امروز، دی کاپریو ۶بار نامزد دریافت جایزه اسکار، ۴بار نامزد دریافت جایزه در مراسم بفتا و ۹بار نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران فیلم شده است. او در هر کدام از این مراسم، یک‌بار جایزه‌ای که برای آن نامزد شده بود را برده است. آشنایی با شخصیت و زندگی این ستاره سینما خالی از لطف نیست.

نام هنری برای هنرمند
ماجرای انتخاب نام لئوناردو جالب است. یک روز وقتی مادر لئوناردو باردار بود، در گالری هنری در فلورانس و هنگام تماشای یکی از آثار لئوناردو داوینچی، لئوناردوی کوچک به شکم مادرش لگد می‌زند و در نتیجه پدر و مادرش تصمیم می‌گیرند نام فرزندشان را لئوناردو بگذارند. مادر و پدر لئوناردو زمانی که او فقط یک سال داشت از یکدیگر جدا شدند و لئوناردو همراه مادرش در محله فقیرنشینی با نام ایکو پارک که موسوم به زاغه‌های هالیوود است، زندگی کرد و بزرگ شد. او بازیگری را در ۵سالگی با بازی در مجموعه تلویزیونی رامپر روم شروع کرد ولی به‌دلیل رفتار نامناسب از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. او در خاطراتش می‌گوید: «در دوران مدرسه همیشه تقلب می‌کردم و در خانه نیز حوصله نشستن و مشق‌نوشتن را نداشتم. در امتحاناتم همیشه سعی می‌کردم کنار باهوش‌ترین فرد کلاس بنشینم».

کشف رابرت دنیرو
با اینکه لئوناردو نام یک هنرمند بزرگ را داشت، در آغاز دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوشزد کردند که این نام بیش از اندازه غیرانگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد ولی لئوناردو نپذیرفت. لئوناردو دی کاپریو در کودکی دچار وسواس فکری- عملی بود و در زمان بازی در فیلم «هوانورد» در سال ۲۰۰۴این اختلال در وی دوباره عود کرد. اگر به‌خاطر رابرت دنیرو نبود، شاید هیچ وقت دی‌کاپریو به جایگاه امروزش نمی‌رسید. در سال‌۱۹۹۲رابرت دنیرو از بین ۴۰۰بازیگر جوان، دی کاپریو را انتخاب کرد تا در فیلم بازی کند. در این فیلم دنیرو نقش پدرخوانده لئوناردو را بازی می‌کرد. این فیلم موفقیت بزرگی برای دی کاپریو بود و او را در مسیر ستاره‌شدن قرار داد. خودش می‌گوید: «قبول دارم که در ابتدای راه بازیگری‌ام در فیلم‌ها و سریال‌های به درد نخوری بازی کرده‌ام ولی شما در آن سن، مجبورید برای جلب توجه دست به هر کاری بزنید». حالا این ستاره سینما افتخار بازی در فیلم‌های موفقی چون «رمئو و ژولیت»، «تایتانیک»، «دار و دسته‌های نیویورکی»، «جزیره شاتر»، «گتسبی بزرگ»، «بازگشته» و «روزی روزگاری» در هالیوود را در کارنامه خود ثبت کرده است.

حامی سرسخت محیط‌زیست
 دی کاپریو تنها بازیگر هالیوودی است که راجع به تغییرات آب و هوایی و حفظ منابع طبیعی صحبت‌هایی جنجالی داشته است. او در سال ۱۹۹۸زمانی که در اوج موفقیت بود، مؤسسه لئوناردو دی کاپریو را تأسیس کرد. این مؤسسه در افزایش آگاهی‌های محیط‌زیستی فعالیت می‌کند. دی‌کاپریو یکی از طرفداران سرسخت حفاظت از محیط‌زیست است و به تمام کسانی که برای حمایت از محیط‌زیست فعالیت می‌کنند، کمک می‌کند. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده سال ۲۰۰۴، از جان کری حمایت کرد. دی کاپریو برای تبلیغ به ۱۱ایالت رفت و حدود‌۲۰سخنرانی درباره حفظ محیط‌زیست انجام داد. او در این سخنرانی‌ها اعلام کرد که جورج بوش در حال نابودی محیط‌زیست است!

ثروت و آثار هنری
مانند مارلون براندو و جانی دپ، لئوناردو آنچنان شهرت و ثروتی دارد که جزیره شخصی خودش را خریده است. آثار هنری گرانقیمت تنها چیزی نیستند که دی کاپریو دوست دارد در خانه‌اش داشته باشد، او همچنین طرفدار پروپاقرص استخوان‌های دایناسورهاست. گفته می‌شود دی‌کاپریو یک مجموعه فسیلی قانونی دارد. در گذشته، او در حراجی برای جمجمه دایناسور ۲۷۶ هزاردلاری با نیکولاس کیج رو در رو شد و جمجمه موساسوری را که احتمالاً حوصله‌اش از آن سر رفته بود، به راسل کرو فروخت. در سال۲۰۱۷، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه دی کاپریو داوطلبانه چندین هدیه قیمتی را به‌عنوان بخشی از تحقیقات جاری در مورد یک عملیات پولشویی بین‌المللی مرتبط با نخست‌وزیر مالزی، نجیب رزاق، به دولت ایالات متحده تسلیم کرده است. اقلامی که لئو تسلیم کرد شامل چندین اثر هنری گرانقیمت بود؛ یک نقاشی از پیکاسو، یک کولاژ از باسکیا، یک عکس از دایان آربوس و اسکاری که مارلون براندو برنده شده بود.

فرار از دوربین‌ها
زندگی شخصی لئو دی‌کاپریو مدام در رسانه‌ها دنبال می‌شود و تحت پوشش خبری جهانی قرار دارد. دی کاپریو به تغییر قیافه برای فرار از دوربین عکاسان شهرت دارد. تا به حال دی کاپریو را درحالی‌که ماسک اسکی، روسری و عجیب‌تر از همه ماسک فلزی سیاهی پوشیده بود، دیده‌اند. در سال‌۲۰۰۲ دی‌کاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و تصویرهای کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را روی ۲اثر موفق «اگه می‌تونی منو بگیر» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و «دار و دسته‌های نیویورکی» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دنیل دی‌لوئیس قرار داد که هر دو فیلم مورد دقت منتقدان قرار گرفتند. دی‌کاپریو در اظهارنظری درباره شهرت گفته است: «به محض اینکه توجه مردم به شما زیاد می‌شود و به شهرت و محبوبیت خاصی می‌رسید، شما به قدرتی دست می‌یابید که پیش از این در زندگی‌تان تجربه‌اش نکرده‌اید. همین موضوع باعث می‌شود که مغرور شوید یا با مردم بی‌ادبانه رفتار کنید. این یک احساس غلط است؛ اینکه فکر کنید خیلی توانا هستید یا به تنهایی مسیر تاریخ را تغییر داده‌اید».

نسخه چاپی خبر