«حانیه چراغعلی» مددکار شعبه تهران مؤسسه خیریه «دارالاکرام» معتقد است: تحصیل فقط حق دانش‌آموزان دارای گوشی هوشمند نیست.

به گزارش راوی امروز، مددکاران اجتماعی اغلب با تشویق اعضای خانواده، به برقراری ارتباط بهتر اجتماعی یاری می‌رسانند. گاهی اوقات اعضای خانواده بعد از گذشت چند ماه از جلسات مشاوره در برقراری ارتباط و گفتگو با یکدیگر مشکل دارند.

مددکاران اجتماعی به‌عنوان یک شخص ثالث و بی‌طرف عمل می‌کنند و به اعضای خانواده کمک می‌کنند تا افراد ترس‌ها، نگرانی‌ها و ناامیدی‌های خود را مطرح سازند.

آن‌ها اغلب سئوالاتی را برای کشف علل اساسی مشکلات خانواده مطرح می‌سازند. اغلب خانواده‌هایی که وارد فرآیند مشاوره می‌شوند، یک مشکل فوری دارند که موجب ایجاد ترس و تعارض در خانواده شده است. اولین کمک مددکاران اجتماعی به خانواده‌ها در درک و حل مسئله است.

به همین دلیل پایگاه اطلاع‌رسانی راوی امروز گفت‌وگویی اختصاصی با حانیه چراغعلی مددکار شعبه تهران مؤسسه خیریه «دارالاکرام» داشته‌ که در ادامه می‌خوانید:

شیوه مددکاری در مؤسسه خیریه دارالاکرام به چه صورت است؟

مؤسسه خیریه دارالاکرام در موضوع دانش‌آموزی فعالیت می‌کند و دانش‌آموزانی که مادر سرپرست هستند و به‌نوعی پدر در خانواده نقشی ندارد و نقش کمرنگی دارد شناسایی کرده و آن‌ها را بورسیه تحصیلی می‌کند.

این مؤسسه تلاش می‌کند با ارائه خدمات مددکاری، روانشناسی، پزشکی و بورسیه تحصیلی که ماهانه به دانش‌آموزان ارائه می‌دهد مشکلاتی که بر سر راه تحصیل آن‌ها قرار دارد را برطرف کند.

در شعبه تهران مؤسسه دارالاکرام که من مددکار آن هستم علاوه بر شهر تهران دانش‌آموزان شهرهای اطراف مثل شهرقدس، اسلامشهر، رباط‌کریم، بهارستان، پاکدشت و ورامین هم تحت پوشش و حمایت ما قرار دارند.

به نظر شما مؤسسه خیریه دارالاکرام و مددکاری در آن چه تفاوتی با سایر مؤسسات خیریه دارد؟

مؤسسات خیریه در حوزه‌های متفاوتی فعالیت می‌کنند ماهم در دارالاکرام این حوزه را خاص کردیم و آن را به دانش‌آموزان اختصاص دادیم اما حقیقت این است که ما تنها با دانش‌آموزان در ارتباط نیستیم بلکه با یک خانواده در ارتباط هستیم و در خانواده‌ها آسیب‌ها و مشکلات متفاوتی وجود دارد.

درواقع مددکار در دارالاکرام مسائل متفاوتی را موردبررسی قرار می‌دهد. درست است که ما به‌صورت اسمی با دانش‌آموزان و محصلین در ارتباط هستیم اما درواقع کل یک خانواده و آسیب‌هایی که یک خانواده می‌تواند درگیر آن باشد در حوزه کاری ما قرار دارد. مشکلات خانواده‌ها خصوصاً در تهران نسبت به شهرهای دیگر بیشتر است، خانواده‌ها علاوه بر اینکه با فقر خشن در ارتباط هستند با اعتیاد و مشکلات روحی و روانی هم دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

این مسائل باعث می‌شود دانش‌آموز هم درگیر مشکلات خانواده شود و ناهنجاری‌هایی مانند خودکشی و خودزنی برای آن‌ها به وجود بیاید به همین دلیل ما به کمک آن‌ها می‌رویم تا مشکلات به حداقل خود برسند.

شیوه تعامل شما با دانش‌آموزان قبل و در حین گسترش کرونا به چه شکل بوده است؟

ما خانواده‌هایی داریم که از شهرستان به امید پیدا کردن کار توسط سرپرست خانواده به تهران مراجعه کرده‌اند. و عموماً کارهایی که این افراد به آن مشغول می‌شوند نظافت منازل و امور خدماتی و پرستاری است. کرونا باعث شده این مبلغ اندکی هم که مادر خانواده توسط این امور به دست می‌آورد به‌طور کل قطع شود.

به‌طور کل کار برای این قشر بسیار کم شده و شاید پیش‌ازاین سرپرست خانواده اشتغالی داشت اما با آمدن کرونا آن‌هم از بین رفت. در کنار این‌ها مشکلاتی که دانش‌آموزان ما با آن مواجه شده‌اند نداشتن ابزار الکترونیکی در کلاس است.

در حال حاضر تحصیل حق دانش‌آموزانی شده که گوشی هوشمند دارند و عملاً دانش‌آموزان کم‌بضاعت از حق تحصیل محروم شده‌اند. درصورتی‌که تحصیل حق همه کودکان است. برخی از دانش‌آموزان از طریق تلویزیون و برنامه‌های آموزشی سعی می‌کنند درس‌های خود را پیش ببرند اما برخی دیگر حتی تلویزیون هم ندارند.

آیا دانش‌آموزانی وجود دارند که خودشان هم شاغل باشند؟

بله

پس کرونا به مشاغل خود آن‌ها که عموماً کاذب هم هست آسیب وارد کرده درست است؟

ما خانواده‌هایی داریم که دانش‌آموز را مجبور به کار کردن بیرون از منزل می‌کنند. این دانش‌آموزان مجبور به ترک تحصیل شده و به کارهای مختلف مشغول می‌شوند، در کنار این‌ها ما خانواده‌هایی نیز داریم که دانش‌آموز با دیدن شرایط خانواده ترجیح می‌دهد کار کند و کمک‌خرج آن‌ها باشد و در کنار کار درس می‌خواند. برخی دیگر هم به‌صورت تعاملی کار می‌کنند یعنی کار در منزل را انتخاب می‌کنند تا از درس خود عقب نمانند.

شما چطور وارد مؤسسه خیریه دارالاکرام شدید؟

من پیش‌ازاین در خیریه‌های متفاوتی کار داوطلبانه انجام داده‌ام و کاملاً با این فضا آشنایی داشتم. همان‌طور که می‌دانید مؤسسات خیریه سازمان‌های مردم‌نهاد هستند، بازوی اصلی که این مؤسسات را می‌گرداند همین افراد داوطلب و همیاران هستند. حضور افراد داوطلب در کنار این مؤسسات بسیار حائزاهمیت است. من به‌عنوان مددکار اجتماعی و کارمند شعبه تهران در مؤسسه خیریه دارالاکرام فعالیت می‌کنم.

آیا تحصیلات شما مرتبط به مددکاری اجتماعی است و تا چه اندازه تخصص دانشگاهی شما به روند کاری شما کمک کرده است؟

بله من رشته تحصیلیم مددکاری اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی بوده است. ایران مردم خیر بسیاری دارد و مردم دوست دارند کار خیر انجام دهند. و همین باعث شده ما مددکاران تجربی بسیاری داشته باشیم که در حوزه‌های مختلف تجاربی کسب کرده‌اند ولی مددکاری اجتماعی که در دانشگاه تدریس می‌شود و دانشجویان فرامی‌گیرند با مددکاری اجتماعی بسیار متفاوت است.

مددکاری اجتماعی رشته یاورانه است که علاوه بر دروس تخصصی مددکاری اجتماعی، شمای کلی از روان‌شناسی و جامعه‌شناسی آموزش داده می‌شود. این موضوع باعث باز شدن دید دانشجویان این رشته می‌شود.

چه مدتی در مؤسسه خیریه دارالاکرام فعالیت دارید؟

من حدود 14 ماه است که در این مؤسسه فعالیت دارم.

تبلیغات تا چه اندازه توانسته مخاطبان هدف و افراد گوناگون را به مؤسسه دارالاکرام جذب کند؟

به نظرم استفاده از رسانه‌ها بسیار کمک‌کننده است و پیش‌ازاین ما تأثیر این مسئله را دیده‌ایم.

معرفی و شناساندن مؤسسه دارالاکرام در مراکز و سازمان‌هایی که دغدغه کار خیر دارند و حتی کمک گرفتن از مؤسسات خیریه دیگر هم بسیار می‌تواند کمک‌کننده به این موضوع باشد.

به‌صورت خلاصه کمی از تعامل خود با دانش‌آموزان با توجه به تفاوت فرهنگ و شیوه زندگی‌شان بفرمایید.

ما دانش‌آموزان زیادی در شعبه تهران داریم و هر مددکار 100 تا 120 دانش‌آموز دارد و ما به‌عنوان مددکار سعی می‌کنیم هرماه از طریق تلفن یا فضای دیجیتال با دانش‌آموزان در ارتباط باشیم. ما شرایط دانش‌آموز و خانواده‌هایشان را موردبررسی قرار می‌دهیم.

اگر احساس نیاز کنیم دانش‌آموزان را به روانشناسی که در کنار مجموعه ما هست ارتباط می‌دهیم و در دارالاکرام شعبه تهران علاوه بر اینکه نقش مددکار بسیار پررنگ است، نیاز به روانشناس هم بسیار بالا هست.

شاید در ابتدا دانش‌آموزان علاقه‌ای به همراه شدن با روانشناس نشان ندهند اما به‌مرورزمان به اهمیت حضور آن پی می‌برند. حضور روانشناس در کنار ما و دانش‌آموزان خیلی به بهبود حال روحی آن‌ها کمک کرده است.

این دانش‌آموزان پیش از کرونا هم زندگی مساعدی نداشتند و در حال حاضر وجود کرونا به سایر مشکلاتشان اضافه شده است. ما تلاش می‌کنیم این مشکلات را برای آن‌ها کم‌تر و کمرنگ کنیم.

لازم به ذکر است، «دارالاِکرام حضرت ابوالفضل‌العباس(ع)» مؤسسه‌ای خیریه، غیرانتفاعی، غیرسیاسی، فراملی و فرامذهبی است که در سال ۱۳۸۰ در تهران با هدف حمایت همه‌جانبه مالی، آموزشی، اجتماعی، بهداشتی، درمانی و معیشتی از دانش‌آموزان تحت پوشش، برای جلوگیری از ترک تحصیل آن‌ها ایجاد شده و دارای ۲۱ شعبه در استان‌های مختلف با مجوز وزارت کشور است.

گفت‌وگو: زهرا سادات مصطفوی

نسخه چاپی خبر