به گزارش راوی امروز، احتمالاً سکونت گاه های غیر رسمی در پاکدشت با خیلی از مناطق کشور متفاوت است و درباره آن نیز می توان تعریف جدیدی ارائه کرد چرا که با تعریف های رایج هم سو نیست. در تعریف سکونت گاه های غیر رسمی به مولفه هایی همانند تصرف عدوانی زمین، ساخت شبانه، استفاده از مصالح دست دوم، بافت ریز دانه و… اشاره می شود. به طور مثال در شهرک فلسطین ساختمان هایی با مساحت مناسب و مصالح خوب که در چند طبقه و در روز روشن ساخته می شوند، وجود دارد.

با وجود اینکه شهرک فلسطین خارج از محدوده شهر بوده و همچنین ساخت و ساز در آن، غیر مجاز است ولی درحال حاضر ممانعتی هم از سوی مسوولان به عمل نمی آید. هر چند این ساختمان ها به دلیل عدم نظارت فنی فاقد استحکام، مقاومت و استاندارد های لازم است اما در ظاهر نیز بسیار شیک بوده و نمی توان باور کرد که در یک سکونت گاه غیر رسمی چنین ساختمان هایی بنا شده است.

این گونه ساخت و سازهای آزادانه و بدون نظارت، آینده شهر پاکدشت را با انواع مخاطرات اجتماعی مواجه خواهد کرد و در این خصوص لازم است مسئولان شهرستان با قدرت هرچه تمام تر وارد عمل شوند تا جلوی این پیشروی ها گرفته شود. یکی از مشکلات عدیده در شهرستان پاکدشت این است که در 30سال گذشته به دلایلی چون نزدیکی به تهران، قرار گرفتن در کنار جاده تهران– مشهد و به خصوص ارزان بودن زمین و مسکن برای جامعه مهاجر فقیر با منشأ روستایی و شهری جاذبه بسیار خوبی ایجاد کرده و دارای رشد غیر عادی جمعیت بوده است.

در دوره هایی این شهر حتی رشد بیش از 12 درصد را نیز تجربه کرده است، در کنار جذب مهاجران فقیر، کشاورزان و مالکان اولیه که دارای زمین های کشاورزی وسیع در اطراف شهر بوده اند و قدرت سیاسی و اجتماعی شهر را نیز در دست داشته اند به تفکیک غیر مجاز زمین های کشاورزی اقدام کردند و این زمین ها را در ابتدا با قیمت های بسیار نازل فروخته اند و حتی کمک افراد می کردند تا در این زمین ها مسکن بنا کنند.

با احداث چند خانه، قیمت زمین ها وارد بورس و دلالی شده و با چندین برابر ارزش واقعی خود به فروش می رسید. سکوت برخی مدیران شهر و شهرستان در این زمان بدترین ظلم به ساکنین شهر محسوب می شود. این در حالی است که این مالکان به پول های هنگفتی دسترسی پیدا کردند ولی مجموعه شهر را با چالشی سنگین مواجه نمودند.

طرح های توسعه شهری مانند طرح هادی و طرح جامع نیز نه تنها نتوانست به تعدیل مشکلات کمک کند بلکه در مواردی به آنها دامن زد. در حال حاضر طبق مطالعات انجام شده بسیاری از ساکنین سکونت گاه های غیر رسمی مستاجرند و مالکان هم عمدتاً افراد فقیر نبوده و اکثریت همان دلالان زمین هستند. عدم وجود مدیریت یکپارچه شهری باعث شده است به راحتی به این سکونت گاه ها آب و برق قانونی تعلق گیرد و فقط گاز و تلفن ندارند.

*محسن عسکری/روزنامه‌نگار

نسخه چاپی خبر