تحقیقات نشان داده ورزش کردن باعث می‌شود وضعیت جسمانی افرادی که به رماتیسم مبتلا هستند بهتر شود. مبتلایان به رماتیسم که ۱۵۰ دقیقه در هفته با شدت متوسط ورزش می‌کنند نسبت به آنها که ورزش نمی‌کنند قدرت و انعطاف‌پذیری بیشتری دارند.

به گزارش راوی امروز، بسیاری از افرادی که به رماتیسم مفاصل مبتلا هستند ورزش نمی‌کنند زیرا می‌ترسند که باعث بدتر شدن اوضاع بیماری‌شان شود. ممکن است ورزش کردن با وجود رماتیسم دشوار باشد، اما این قضیه اثبات شده که اگر این بیماران تا جایی که ممکن است فعالیت کنند دردشان کاهش می‌یابد و علائم‌شان بهبود می‌یابد. این اتفاق به این دلیل رخ می‌دهد که بدن ما برای حرکت کردن طراحی شده است.

آمار انگلیس نشان می‌دهد که حدود ۴۰۰ هزار نفر در این کشور به رماتیسم مفاصل مبتلا هستند. این بیماری سیر طولانی دارد که باعث ایجاد درد، تورم و سفتی مفاصل می‌شود. ضعف عضلانی و خستگی از علائم شایع این بیماری گزارش شده است. همچنین این بیماران ممکن است در دوره‌هایی بدحال‌تر شوند.

گرچه هیچ درمان مشخصی برای رماتیسم وجود ندارد، داروهای زیادی در دسترس است که علائم این بیماری را کاهش می‌دهد. این کاهش علائم باعث کند شدن روند پیشرفت بیماری و کم شدن درد و التهاب می‌شود. تغییر در سبک زندگی و فیزیوتراپی باعث افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری و وضعیت تناسب اندام فرد می‌شود.

اما شواهد حاکی از آن است که فعالیت بدنی و تمرین‌های ورزشی می‌تواند به کنترل رماتیسم مفاصل کمک کند. به دلیل اینکه افراد مبتلا به رماتیسم سلامت عضلانی پایینی دارند، ورزش کردن ممکن است به افزایش قدرت عضلات و کاهش ضعف فرد کمک کند.

فعالیت کنید

طبق تحقیقات ورزش کردن اثر ضدالتهابی دارد. این نکته مهمی است، زیرا التهاب مزمن منجر به بروز بیماری‌هایی مثل دیابت می‌شود. ورزش با کم کردن مقدار چربی و افزایش سوخت‌وساز و آزاد کردن مولکول‌های ضدالتهابی از مفاصل موجب کاهش التهاب می‌شود. با توجه به اینکه التهاب اولین دلیل درد مفاصل در رماتیسم است، همین امر می‌تواند دلیل بهبود علائم در این دسته از بیماران باشد.

در پژوهشی که سال ۲۰۱۳ درباره تاثیر ورزش بر رماتیسم مفاصل صورت گرفت نشان داده شد که انجام تنها ۱۲ هفته ورزش منظم باعث بهبود عملکرد بدن و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به رماتیسم می‌شود. در این پژوهش ۱۰۸ بیمار بررسی شدند که نیمی از آنها تنها درمان‌های عادی رماتیسم را دریافت کردند و دیگران از ورزش نیز در کنار دارو بهره گرفتند. تمرینات ورزش این دسته شامل ورزش‌های مربوط به قلب و عروق و تمرینات قدرتی برای قسمت‌های فوقانی و تحتانی بیماران بود.

پس از ۱۲ هفته تفاوت قابل توجهی بین اوضاع آنها که ورزش می‌کردند و گروهی که ورزش نمی‌کردند پدیدار شد. عضلات فوقانی دسته‌ای که ورزش می‌کردند قدرت بیشتری پیدا کرده بود و قدرت عمومی این دسته بیشتر از گروه دیگر نشان داده شد. همچنین فعالیت بیماری در کسانی که ورزش می‌کردند کمتر شده بود و التهاب و تورم کاهش یافته بود.

در پژوهشی که سال ۲۰۲۰ انجام گرفت نشان داده شد که ورزش در کنار دارو می‌تواند به بهبود علائم فرد کمک کند. در این پژوهش ۶۶ بیمار مبتلا به رماتیسم بررسی شدند که نیمی از آنها به مدت سه ماه ورزش می‌کردند. کاهش التهاب خون و افزایش قدرت دست و بهبود عملکرد قلب در بیمارانی که ورزش می‌کردند نشان داده شد.

بر اساس این شواهد، کارشناسان توصیه می‌کنند افرادی که به رماتیسم مبتلا هستند حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه ورزش سنگین داشته باشند. از پیاده‌روی تا دوچرخه‌سواری برای این بیماران مجاز است؛ اما برای اثرگذاری بیشتر باید ورزش نفس‌گیر انجام دهند. همچنین ورزش‌های قدرتی، کششی یا تعادلی برای افزایش قدرت و انعطاف‌پذیری افراد موثر است. ورزش‌هایی مانند پیلاتس، یوگا و شنا نیز مناسب است.

نسخه چاپی خبر