یک مقایسه منطقی برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کیروش در تیم ملی برای کسانی که رفتن کیروش را نابودی فوتبال ایران میدانند در نگاه اول نشان می دهد فرصت داده شده به برانکو ۳ سال و نیم و فرصت داده شده به کیروش ۸ سال است. در این مطلب مقایسه بین امکانات و فرصت های این دو مربی در زمینه های مختلف صورت گرفته است.
به گزارش راوی امروز، این مقابسه در زمینه های صورت گرفته که در ادامه می بینید:
۱- صعود به جام جهانی: برانکو در اولین تلاشش برای صعود به جام جهانی، اولین صعود بااقتدار تاریخ را رقم زد و بازی آخر را تشریفاتی کرد. کیروش در اولین تلاش در آخرین لحظات، به سختی و با نبوغ گوچی صعود کرد و در دومین تلاش بعد از ۶ سال با تیم بودن، دومین صعود با اقتدار تاریخ را داشت.
۲- جامملتهای آسیا: برانکو در اولین تلاشش در جام ملتهای آسیا موفق شد مقام سوم آسیا را بدست آورد هرچند که تیم ملی در سال ۲۰۰۴ از داوری ضربه خورد. فرصت بار دوم را به برانکو ندادند. کیروش در اولین تلاشش نتوانست به نیمه نهایی صعود کند و حذف شد. در حال حاضر دومین تلاشش را میکند که قطعا هر نتیجهای کسب کند قابل مقایسه با برانکو نیست.
۳- بازی با بزرگان آسیا: برانکو در ۳ سال حضورش سابقه پیروزی بر ژاپن و کره جنوبی را داشته، کیروش در ۸ سال حضورش به جز کره جنوبی و عراق با هیچکدام از بزرگان آسیا بازی نکرده. هرچند که عراق را به گربه سیاه فوتبال ایران تبدیل کرد. گفتنی است رقص معروف عربها در آزادی در زمان بزرگترین حامی کیروش یعنی علی دایی بوده پس خودزنی نکنید که درصورت رفتن کیروش، دایی میآید!
۴- بهترین رنک فیفا: بهترین رتبه برانکو ۱۵ جهان بوده و بهترین رتبه کیروش ۲۴ جهان بوده است.
۵- عملکرد در جام جهانی: برانکو در اولین تلاشش ۱ امتیاز گرفت و چهارم گروه شد با ۲ گل زده، برای بار دوم به او فرصت ندادند. کیروش هم در اولین تلاشش ۱ امتیاز گرفت و چهارم گروه شد با ۱ گل زده. اما برخلاف برانکو فرصت دوم را پیدا کرد و در بار دوم ۴ امتیاز گرفت و سوم گروه شد.
۶- تعامل با باشگاهها و مربیان: برانکو در زمان حضورش در تیم ملی با دنیزلی مربی پاس و ضیایی مربی صبا به مشکلاتی خورد، لیست درگیریهای کیروش: برانکو، کرانچار، قلعه نویی، مایلی کهن، ژوزه، اسدی، کفاشیان، علی کریمی و دهها نفر دیگر، این اواخر وزیر ورزش نیز اضافه شده است.
۷- حمایت رسانهای: برانکو تحت فشار شدید رسانهای، برنامه ۹۰ و خبرورزشی به عنوان تاثیرگذار ترین نشریه خصوصا در مورد دعوت دایی بود، خداحافظ آقای برانکو فردوسیپور که یادتان هست. نود، خبرورزشی و… طوری در این ۸ سال در خدمت کیروش بودهاند که القاب کیروشیپور و… ساخته شدند.
۸- مبلغ قرارداد، پاداشها، امکانات تیمملی: به هیچ وجه قابل مقایسه نیستند. کیروش حتی هزینه خشکشویی هم از جیب فدراسیون یا بهتر است بگوییم از جیب ملت ایران میگیرد، امکانات فعلی مانند کمپ و چمن اختصاصی و ساختمان ویژه و… هم بماند که در زمان برانکو وجود نداشتند.
۹- بیانضباطی: در زمان برانکو، کریمی در بازی با پرتغال به ساک ورزشی لگد زد و بازی بعد کنار گذاشته شد. بداوی و رضایی هم بابت دعوا ۲ جلسه توسط برانکو محروم شدند، رحمتی، عقیلی، خلعتبری، آزمون و… در طول مربیگری کیروش بیانضباطیهایی داشتند که آزمون بخشیده و بقیه محروم شدند.
۱۰- انتخاب بازیکن: در زمان برانکو هیچ محدودیتی برای بازیکنان در انتخاب باشگاه وجود نداشت کما اینکه صباباتری ۳ و فولاد ۴ ملیپوش داشتند، در زمان کیروش اولویت با لژیونرها حتی در لیگهای سطح پایین است و بازیکنان به فرار از لیگ ایران تشویق شده تا سطح لیگ داخلی پایین بیاید.
۱۱- کادر فنی: در زمان برانکو ۳ خارجی در کادر فنی حضور داشتند و در زمان کیروش ۱۸ نفر در کادر فنی وجود دارند که ۹ نفر آن خارجی است.
قضاوت بماند برای وجدانهای بیدار، نه آنهایی که فقط چون برانکو سرمربی کنونی رقیبشان هست، از وطنپرستی مایه میگذارند که بر اساس منافع باشگاهی ساخته شده. منافعی که میگوید: دشمنِ دشمن من، دوست من است. بیاییم قبل از هر چیزی باوجدان باشیم. همین
دیدگاه ها :