«زهراسادات مصطفوی» کارشناس علوم ارتباطات، نگاه و نقدی به فیلم «بی‌همه‌چیز» به کارگردانی محسن قرایی داشته که در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده است.

به گزارش راوی امروز، مصطفوی در نقد خود که اختصاصی برای راوی امروز نوشته، آورده است:

«محسن قرایی که پیش‌تر او را با کارگردانی فیلم «سد معبر» به یاد داریم حالا بعد از فیلم‌نامه تحسین‌شده «قصر شیرین» که برایش سیمرغ جشنواره را هم دریافت کرد، قصه جسوری را در «بی‌همه‌چیز» به تصویر کشیده است.

داستان فیلم «بی‌همه‌چیز» برگرفته از نمایشنامه «ملاقات بانوی سالخورده» اثر «فریدریش دورنمات» است. در اصل نمایشنامه، زنی متمول به شهر کوچک محل زادگاهش برمی‌گردد تا از عشق سال‌های دور خود انتقام بگیرد؛ مرد معتمد و محترم شهر.

زن اعلام می‌کند که در ازای به قتل رساندن مرد، حاضر است پول کلانی را به مردم شهر اهدا کند. در فاصله‌ای کوتاه رفتار مردم تحت تأثیر این پیشنهاد با مرد تغییر می‌کند.

محسن قرایی در آثار گذشته خود نشان داده درام را به‌خوبی می‌شناسد و پرداخت اصولی به داستان‌ها برایش اهمیت دارد.

داستان بسیار تلخ و گزنده است اما با تعاریف درست کارگردان از تلخی فیلم کاسته و به جنبه داستانی آن افزوده شده است.

شاید ریتم «بی‌همه‌چیز» کمی کند به نظر برسد اما تکنیک کارگردانی، حرکات دوربین و قاب‌بندی‌ها به‌گونه‌ای درست است که می‌توان آن را نادیده گرفت.

موضوع و سمبل‌های کارگردان بسیار دقیق و درست است. حمله ملخ‌ها به روستا که به هیچ نحوی از دست آن‌ها خلاصی ندارند درواقع همان مردمی هستند که باد در هر جهتی بوزد می‌روند و تغیر عقیده می‌دهند. آن‌ها برای کشتن امیر (پرویز پرستویی) رأی داده و انگشت زده‌اند اما درعین‌حال برای او گریه می‌کنند.

قرایی شکل بسیار درستی از مردم و بلایی که پول سر انسان می‌آورد را در اثرش به تصویر کشیده، یک تصویر درست و واقعی.

اقتباس از یک اثر هنری و بومی‌سازی توسط یک کارگردان ایرانی در این اثر بسیار شسته‌ورفته و واقعی است. مردم روستا واقعاً گرسنه هستند و برای 3 هزار تومان لیلی خانم (هدیه تهرانی) حاضر به انجام هرکاری علی‌رغم میل باطنی خود هستند.

بازیگران فیلم بازی‌های یکدستی دارند و باوجوداینکه موقعیت‌ها پتانسیل بازی‌های اغراق‌آمیز را در خورد دارند، اما هیچ‌یک از بازیگران از محدوده نقش خارج نمی‌شوند و بازی غلوآمیزی ارائه نمی‌دهند.

هدیه تهرانی در این فیلم نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد اما متأسفانه خبری از کاندیدا شدن او برای نقش اصلی زن نیست.

اما از شگفتی‌های بزرگ جشنواره نادیده گرفتن بازی بسیار متفاوت و جذاب باران کوثری در نقش یک دختر روستایی است.

پرویز پرستویی نقشی متفاوت از سایر نقش‌های خود را ایفا نمی‌کند، حجازی فر، شریفی و سجادی حسینی در نوع خود بسیار بازی خوب و یکدستی ایفا کرده‌اند.

نکته اساسی فیلم که شاید خیلی به چشم نیاید، نورپردازی فیلم است؛ نورپردازی خصوصاً در سکانس‌های شب در فیلم از ضعف بالایی برخوردار است و مخاطب را کلافه می‌کند.

موسیقی هم با داستان و ریتم فیلم هماهنگ می‌شود و همگی مسیری درست را هدف قرار می‌دهند و به آن می‌رسند.

قرایی در آخرین اثر خود هم موفق بوده و سعی کرده از شلوغی‌ها، درگیری‌ها، بی‌مهری‌ها و بی‌عدالتی به نحو احسن بهره ببرد و مخاطب را تا لحظه آخر با خود همراه سازد».

زهراسادات مصطفوی

نسخه چاپی خبر