به گزارش راوی امروز، متن یادداشت علیرضا فرجی به این شرح است: «درحالیکه تاریخچه سینما و صداوسیما در کشورمان به دو بخش ، قبل و بعد از انقلاب تقسیم شده ، از دید مخاطبان ساخت فیلم های ضعیف و کم اهمیت تاریکچه ای را در این برهه زمانی رقم زده که این اتفاق ناخوش آیند رنجش احساسات را فراهم آورده و باعث نارضایتی های فراوان گشته است.

ساخت فیلم با مضمون های غم انگیز و رنگ و لعاب بدبختی های روزمره که به صورت جزیره ای در جامعه رسوخ نموده ، باعث نوعی افسردگی در میان قشرهای مختلف شده که نتیجه روحی آن به مرور بر ساختار زندگی تاثیر گذاشته و روز به روز هم درحال افزایش میباشد.

پشت پرده این قضیه مشخص نیست ولی سکوت منتقدان در بخش سینما و فیلم ، جای سوال مبهمی را در ذهن متبادر میکند که می تواند جایگاه اصلی این هنر که همواره نقش سازنده ای در بعد اجتماعی ایفا نموده را به قهقرا رهسپار کرده و زنگ خطر را به صدا درآورد.

طی چندسال اخیر ، فیلم های خارجی نیز درحالی از شبکه های ملی در معرض دید عموم قرار گرفته که به زعم مخاطبان ، از کم ارزشترین ساخته ها بوده و تنها بیانگر مشکلات میباشد ؛ هرچند از بحث سانسور قسمت های زیاد فیلم ها میگذریم که مفهموم اصلی را تحت تاثیر خود قرار داده و مضمون را بکلی از چرخه نمایش خارج میکند.

اما باید اشاره داشت در صنعت سینمای جهان فیلم ها با محوریت و موضوعات متعدد ساخته شده و انتخاب را بر عهده مخاطبان قرار می دهد تا خود برحسب سلیقه ذاتی، نگرشی یا احساسی آنچه که مدنظر بوده را برگزیده ولی در کشورمان آنچه از دید متولیان بی اهمیت میباشد ، نظر مردم است.

امیدواریم مدیران رسانه ملی ، تهیه کنندگان و کارگردانان با بهره مندی از نبوغ ، ایده های نو و بکارگیری از امکانات موجود به ساخت مجموعه هایی همت گمارند که شادابی ، نشاط و رضایت مندی را به خانواده ها هدیه دهند تا در این برهه از زمان و شرایط حساس ، مشکلات و رخوت را از ریل ناامیدی جامعه خارج کنند.

نسخه چاپی خبر