این روزها، تعطیلی کتابفروشی پرسابقه‌ی «آسیا» و تبدیل آن به «کبا‌ب‌فروشی» حسابی سروصدا کرده. همه از این اتفاق ناراحتیم، اما باید سوی دیگر ماجرا را هم دید و واقع‌‌بین‌تر بود تا از اتفاقات غم‌بار این‌چنینی جلوگیری کرد.
به گزارش راوی امروز، عموم کتاب‌فروشی‌های قدیمی‌ای که در این سال‌ها تعطیل شده‌اند در جاهایی واقع بوده‌اند که قبلاً جزو راسته‌ها‌ی فرهنگی تهران بوده و حالا به بازارهای مختلف و نامربوط (ازجمله کیف و کفش و ابزار و…) بدل شده است؛ ضمناً اغلبشان به شیوه‌ی سنتی کاسبی می‌کنند و بعضاً حتی دکورشان برای دهه‌های سی و چهل است و کالاهای باب سلیقه‌ی روز هم ندارند. مغازه‌های این کتاب‌فروشی‌ها قیمت‌های هنگفت پیدا کرده و چندین میلیارد تومان می‌ارزد. مراجعان فرهنگی این مکان‌ها هم بالطبع کم شده‌اند. طبیعی است که برای صاحبان مغازه‌ها ادامه‌ی کسب‌وکار کتابفروشی در آن ناحیه بصرفه و منطقی نباشد؛ این درست است اما همه‌ی ماجرا نیست.
فرض کنید کسی بیاید و جلوی دانشگاه تهران و بین مغازه‌های کتابفروشی مغازه‌ی شارژ کپسول آتش‌نشانی یا فروش پیچ و مهره بزند! یا برود بین جگرکی‌های میدان کشتارگاه بوتیک باز کند! معلوم است که شانس موفقیت کسب‌وکارش پایین می‌‌آید.
بهترین کاری که صاحبان کتاب‌فروشی‌های قدیمی می‌توانند بکنند این است که املاک خود را در مکان‌هایی که دیگر ماهیت فرهنگی ندارند بفروشند و با پول آن در جاهایی که ظرفیت فرهنگی وجود دارد کتابفروشی مدرن باز کنند. با افزایش قیمتی که املاک مرغوب این کتاب‌فروشی‌ها پیدا کرده، بی‌شک می‌توان در بهترین جاهای تهران کتابفروشی افتتاح کرد. کتابفروشی باید در محل مناسب خودش باشد، وگرنه ــ حتی اگر تازه‌تأسیس باشد و مدرن ــ نمی‌تواند سودآور باشد و دوام بیاورد؛ نمونه‌اش کتابفروشی بزرگ و شیکی که در یکی از پس‌کوچه‌های سعادت‌آباد فعالیت می‌کرد و حتی محلی‌ها هم به‌زور جایش را پیدا می‌کردند و بعد که کارش به تعطیلی کشید حسابی سروصدا و وامصیبتا راه افتاد!
خدا کند چراغ کتاب‌فروشی‌های شهرمان همیشه روشن باشد و تعدادشان روزافزون.
دیدگاه ها :