ظلم بی حد و حصر رژیم آل خلیفه تنها به قتل و کشتار این سه جوان بحرینی ختم نشد، بلکه مسئولان این رژیم حتی از تحویل پیکر این سه شهید به خانواده های آنها خودداری کرده و در اقدامی کاملا خودسرانه آنها را در قبرستان «ماحوز» دفن کردند. از همین روی، کاملا واضح است که آل خلیفه از همان ابتدا تصمیم داشت تا جنایت خود را در یک فضای امنیتی مطلق آغاز و به اتمام برساند؛ جنایتی که پیامدهای بسیار وخیمی برای این رژیم به دنبال خواهد داشت به گونه‌ای که قادر به تحمل آن نخواهند بود.

واقعیت این است که پس از گذشت حدود شش سال از آغاز انقلاب مردمی در بحرین، رژیم آل خلیفه علیرغم تمامی حمایت‌های خارجی به ویژه از سوی مزدوران سعودی، موفق به خاموش کردن صدای اعتراضات مردمی نشده است. این اعتراضات از زمان آغاز آن یعنی در سال ۲۰۱۱ نه تنها فروکش نکرده بلکه روز به روز بر دامنه آنها نیز افزوده شده است. مردم بحرین با وجود گذشت قریب به ۶ سال، همچنان خواستار تحقق مطالبات مشروع و حقوق قانونی خود هستند؛ مطالبات و حقوقی که در سایه سیاست های فرقه گرایانه و تبعیض آمیز رژیم دیکتاتور و تا دندان مسلح آل خلیفه، پایمال شده اند.

پیش از اعدام این سه جوان بحرینی، به دلیل آغاز روند محاکمه شیخ عیسی قاسم، بحرین آبستن تحولات و رویدادهای مختلف شده بود. حال سؤال اینجاست که آل خلیفه چگونه در شرایط کنونی که اوضاع امنیتی در کشور تعریف چندانی ندارد، دست به چنین اقدام وحشیانه ای زده است؟ آیا خاندان آل خلیفه پیش از ارتکاب این جنایت، از لبریز شدن کاسه صبر انقلابیون بحرینی بی‌اطلاع بودند؟ آیا پیش بینی نمی کردند که دست زدن به این جنایت می تواند سرآغاز بسیاری از تحولاتی باشد که به هیچ وجه برای آنها خوشایند نیست؟ بدون شک خاندان آل خلیفه از عواقب تصمیمی که گرفتند و آن را اجرایی نیز ساختند، به خوبی و بهتر از هر کس دیگری آگاه بودند … اما چاره ای نداشتند؛ آنها باید برای حادثه ای که در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد، مقصری می‌یافتند که یافتند و سپس باید آنها را مجازات می کردند که کردند.

در سال ۲۰۱۴ پس از کشته شدن دو تَن از نظامیان متجاوز اماراتی که در چارچوب نیروهای «سپر جزیره» در بحرین حضور داشتند، مجازات عاملان قتل آنها به یک مطالبه جدی در نزد دولتمردان امارات تبدیل شد؛ مطالبه ای که البته دیگر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس نیز خواستار تحقق آن شدند. پس از سلسله فشارهای اعمال شده علیه رژیم آل خلیفه توسط مقامات اماراتی، آل خلیفه سه جوان بحرینی را بدون ارائه هیچگونه اسناد و مدارک معتبر و مستدل، به اتهام قتل دو اماراتی و یک تبعه پاکستانی بازداشت و سرانجام اعدام کرد. برخی اخبار حاکی از آن هستند که اماراتی ها تهدید کرده بودند که در صورت عدم مجازات عاملان قتل دو نظامی اماراتی، نیروهای خود را از بحرین خارج می کنند.

از همین روی، بسیار محتمل به نظر می رسد که رژیم آل خلیفه با اعدام سه جوان بحرینی به نوعی به مزدوران اماراتی و همتایان سعودی آنها باج داده اند تا نیروهای خود را از این کشور خارج نکنند. نیروهای سپر جزیره از مدت ها پیش به منظور ارائه کمک به رژیم آل خلیفه جهت سرکوب بیش از پیش انقلابیون بحرینی، وارد این کشور شدند. آل خلیفه به خوبی می داند که در صورت کاسته شدن حضور نظامی نیروهای متجاوز عضو شورای همکاری خلیج فارس در بحرین، انقلابیون در مدت زمانی بسیار اندک ارکان قدرت این خاندان دیکتاتور و سفّآک را به لرزه درخواهند آورند. بنابراین رژیم آل خلیفه میان دو گزینه «خروج برخی از مزدوران سپر جزیره» و «تشدید اعتراضات مردمی و دامنه دار شدن آن»، گزینه دوم را انتخاب و سه جوان بحرینی را به قتل رساند.

از سوی دیگر، آل خلیفه پس از گذشت حدود ۶ سال به این نتیجه رسیده است که با سرکوب و زندانی کردن و تحت شکنجه قرار دادن انقلابیون بحرینی، صدای آنها خاموش نخواهد شد و آنها از تحقق مطالبات مشروعشان دست نخواهند کشید. از همین روی، اقدامات وحشیانه خود علیه مردم بی گناه بحرین را تشدید کرده است تا به نوعی از طریق ایجاد رعب و وحشت در صفوف مردم، آنها را از خیزشی که آغاز کرده اند، بازدارند. بر همین اساس، این احتمال نیز وجود دارد که اعدام سه جوان بحرینی پیامی برای انقلابیون بحرینی باشد که «شما نیز در صورت عدم صرف نظر از  مسیری که در پیش گرفته اید، به چنین سرنوشتی دچار خواهید شد». با این حال، رویدادهای بسیار سریع پس اعدام سه جوان بحرینی این واقعیت را به اثبات رساند که مردم بحرین پیام آل ‌خلیفه را دریافت کردند؛ اما به گونه ای دیگر.

اگر تا دیروز مردم بحرین تمام تلاش خود را به کار بسته بودند تا انقلاب مقدسشان از مسیر صلح طلبی خارج نشود، امروز دیگر جنایت های آل خلیفه علیه جوانان بی‌گناه، حجت را بر آنها تمام کرد. از این پس دیگر مسیر «مقاومت مسلحانه» انقلابیون بحرینی در مقابل رژیم آل خلیفه بیش از پیش هموار شد. آل خلیفه این واقعیت تلخ را به اثبات رساند که تنها از طریق قتل و غارت و کشتار است که اهدافش را محقق می سازد. از همین روی، به نظر می رسد که انقلابیون بحرینی از این پس هیچ گزینه ای جز گزینه مقاومت مسلحانه را برای مقابله با آل خلیفه کارآمد نمی‌دانند.

همین ارتباط، «یوسف ربیع» رئیس مرکز حقوق بشر بحرین اعلام کرد: «اعدام سه جوان  بحرینی تمامی درها به روی راه حل سیاسی بحران را بست. آل خلیفه مسئول اصلی وضعیتی است که هم اکنون در کشور به وجود آمده است». ربیع همچنین اظهار داشت: «اعدام جوانان بحرینی اوضاع را بیش از پیش پیچیده کرد و رژیم آل خلیفه باید مسئولیت این جنایت را برعهده بگیرد». پیشتر هم برخی از علمای بحرینی از احتمال روی آوردن انقلابیون این کشور به مقاومت مسلحانه در برابر جنایت های رژیم آل خلیفه سخن به میان آورده بودند.

از سوی دیگر، شاید بتوان اعدام سه جوان بحرینی توسط آل خلیفه را مقدمه پیاده سازی یک سناریوی خطرناک علیه شیخ عیسی قاسم، رهبر شیعیان بحرینی دانست. به نظر می رسد که رژیم آل خلیفه با اعدام این سه جوان بحرینی تلاش کرده است تا واکنش احتمالی مردم به اجرای هرگونه سناریوی احتمالی علیه شیخ عیسی را بسنجد و آنها را وادار کند تا پیش از اجرای این سناریو، از ابزار موجود در نزد خود برای مقابله با رژیم پرده بردارند. در واقع، به نظر می رسد که آل خلیفه قصد داشته تا پیش از اجرای یک سناریوی مشابه علیه شیخ عیسی، واکنش‌های احتمالی به آن را پیش‌بینی کرده و خود را هم‌سطح با حجم قدرتی که در مقابلش ایستاده است، آماده کند.

در هر صورت، با جنایتی که آل خلیفه اخیرا علیه سه جوان بی گناه بحرینی مرتکب شد، برخلاف توهمات این رژیم، انقلاب مردمی در بحرین با جنب و جوش بیشتری از سوی انقلابیون ادامه خواهد یافت. مردم بحرین در طول حدود شش سال گذشته هیچگاه تسلیم فشارهای فراوان آل خلیفه و سیاست های رعب‌آور این رژیم نشدند و بدون شک از این پس نیز نخواهند شد. آل خلیفه همچنان باید با طنین شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» از بام تا شام بسازد و بسوزد.

منبع: مهر