در قانون شوراها از وظایف مهم این نهاد مردمی که با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شوند، بررسی و شناخت کمبودها، نیازها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی حوزه انتخابیه و تهیه طرح‌ها و پیشنهادهای اصلاحی و راه‌حل‌های کاربردی در این زمینه‌ها جهت برنامه‌ریزی و ارائه آن به مقامات مسئول ذی‌ربط، از وظایف ذاتی این نهاد تلقی شده است.

برنامه‌ریزی در خصوص مشارکت مردم در انجام خدمات اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی با موافقت دستگاه‌های ذی‌ربط؛ تشویق و ترغیب مردم در خصوص گسترش مراکز تفریحی، ورزشی و فرهنگی با هماهنگی دستگاه‌های ذی‌ربط و اقدام در خصوص تشکیل انجمن‌ها و نهادهای اجتماعی، امدادی، ارشادی و تأسیس تعاونی‌های تولید و توزیع و مصرف نیز از وظایف قانونی شوراهاست.

اما در هیچ کجای وظایف قانونی شوراها از سیاست نام برده نشده و مدیریت کلان شهری در همه ابعاد عمرانی و … به این نهاد مدنی سپرده شده است.

بدون شک، انتخابات شوراها بیشتر از این‌که انتخاباتی سیاسی باشد، انتخاباتی اجتماعی و تأثیرگذار در روزمرگی‌های مردم است، بنابراین سیاسی نگاه کردن به شوراهای شهر و روستا آفت و سمّی خطرناک برای جامعه و مردم است.

البته در دشت ورامین- به خصوص در شهرستان ورامین- خطر بزرگ دیگری هم شورای شهر را تهدید می کند و آن هم نگاه طایفه‌گرایانه در نوع انتخاب کاندیداها توسط برخی از بزرگان و معتمدان محلی است که این نیز آفت و سمّی خطرناک محسوب می‌شود.

واقعیت این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جاست که مردم به شورای شهر و شهرداری اعتماد کمی دارند و این، به دلیل ضعف شوراست که نتوانسته در بعد نظارتی و حتی قانون‌گذاری خود موفق عمل کند و نکته مهمی که جلب توجه می کند، این است که مردم باید در انتخابات آتی شوراها دقیق و عالمانه و با قید شایسته‌سالاری، انتخاب خود را انجام بدهند.

رأی دادن به طایفه ها و باندهای سیاسی، زیبایی های ظاهری، پول و ثروت و مردم فریبی ها، اصل شوراها را زیر سئوال می‌برد و مردم را به همین روزی می اندازد که می بینید.»