گویا هر ایلی معتقد است کاندیدای آن ایل از بقیه کاندیداها بهتر است. در این نوع تفکر مسموم که سالیان دراز است در شهرهایی مانند ورامین ریشه دوانده است، سویه هایی از راسیسم دیده می شود. راسیسم به زبان ساده همان نژاد باوری است که در برتری بینی های نژادی و نه تخصصی ریشه دارد.

به طور جدی مقیاس هایی کوچک از راسیسم در مردم ورامین دیده می شود. خطر راسیسم در ورامین بسیار جدی است چراکه به جهت جلوگیری از کسب کرسی های قدرت توسط متخصصان، باعث عقب ماندگی در مدیریت شهری می گردد.

راسیسم حتی در چنین مقیاس هایی می تواند در صورت بروز زمینه، منجر به تمایلات آریستوکراسی گرایانه در بین قبایل گردد که از نظر امنیتی نیز برای کشور خطری بالقوه محسوب می شود. چنین تمایلاتی در مهاجران به شهر ورامین کمتر دیده می شود و مشاهده شده است که این افراد عموماً رأی های تخصص گرایانه تری را به صندوق ها می ریزند.

اما راه حل …

اگر از صمیم قلب خواهان پیشرفت ورامین تاریخی هستید. اگر می خواهید ورامین به آن چیزی تبدیل شود که لیاقت مردمانش را داشته باشد، می بایست از خود آغاز کنیم. رأی دادن به کاندیدای قوم خود را از همین انتخابات متوقف کنید! هنوز فرصت کافی برای شناسایی نیروهای متخصص فارغ از هرگونه گرایشات سیاسی و جناحی وجود دارد. نه به دنبال لیستی بروید (چراکه عموماً لیست ها در شهر ورامین تخصصی بسته نمی شوند) و نه به دنبال سفارشات دوستان و رفقا. خودتان تحقیق کنید و سرنوشت شهرتان را تعیین کنید. این شما هستید که انتخاب می کنید چگونه به شما خدمت رسانی شود.

نژاد، قوم و قبیله برتری نمی آورد!»