به گزارش راوی امروز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

«آمار نگران کننده ای از افزایش اشتغال زنان و به خطر افتادن کیان خانواده در دسترس است»

با قبول این پیش فرض که مردان همچنان در جامعه ما به عنوان نان آوران اصلی خانواده محسوب می شوند. (این پیش فرض حتی از سوی اکثریت زنان جامعه ما پذیرفته شده است)؛ دغدغه های گروهی از محافظه کاران و سنت گرایان جامعه در خصوص ارتباط بین وضعیت زنان شاغل و میزان ثبات بنیان خانواده، قابل تامل و بررسی است.

کمتر کسی با این قاعده کلی که زنان، مدیران قدرتمند خانه و خانواده هستند، مخالف است. اما زن امروزی با پذیرفتن نقش های متعدد در عرصه جامعه به دنبال تثبیت هویت اجتماعی خود می باشد. از طرفی افزایش میزان تحصیلات، مدیران زن در سطوح میانی و عالی مدیریتی و تعدد متخصصان در زمینه های مختلف در بین زنان، استراتژیست های امر توسعه را وادار می کند که نقش زنان را در توسعه بخش های مختلف جامعه اعم از فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و … پررنگ دیده و پازل جامعه را با در نظر گرفتن توانمندی ها و مهارت های زنان تکمیل نمایند.

از سوی دیگر بنیان خانواده کماکان با دستان قدرتمند یک زن بنا می شود و به اصطلاح «زن،چراغ خانه و خانواده است».

نقش های سنگین همسر، مادر و… برای یک زن به اندازه کافی مسئولیت آور است و در این میان، یک زن می‌بایست بین نقش های اساسی خود در خانواده و مسئولیت های اجتماعی، توازن و تعادل برقرار کند که این مهم، ضرورت مهارت آموزی و توانمند شدن زنان را برای ایجاد این موازنه به رخ می کشد.

زنان به مرور می آموزند که بین دو کفه سنگین ترازوی هویتی خود تعادل برقرار کنند و یاد می گیرند که هر چقدر مسئولیت های اجتماعی برای آنها عزت نفس، قدرت و افتخار می آفریند؛ حضور پررنگ در خانه و خانواده نیز به پیشرفت اعضای خانواده و به ویژه اصلاح الگوی رفتاری فرزندان و به تبع آن اصلاح هر چه بهتر هویت جامعه می انجامد.

زنان به مثابه سکانداران کشتی خانواده و جامعه هستند که نمی بایست در دریای مصائب، ظرفیت ها و پتانسیل های خود غرق شوند و با در نظر گرفتن تمام ابعاد هویتی در این دریای متلاطم ضمن به ثمر رساندن آرزوها و رسالت های فردی خود همراهان خود را نیز به سر منزل مقصود برسانند.

نسخه چاپی خبر