به گزارش راوی امروز، راجع به زلزله، توجیه مدیران پشت میزنشین بحران استان، عدم پیش بینی بود اما برف که قابل پیش بینی بوده و هواشناسی یک هفته است هشدار داده، پس چرا برف را نتوانستید مدیریت کنید؟

از ساعات اولیه شامگاه شنبه 7 بهمن 96 هزاران وسیله نقلیه شخصی و… در جاده های منتهی به تهران، از قم و کرج و ساوه و… در برف گیر کرده اند و درون شهرها و شهرستانها نیز نبود وسایل نقلیه عمومی(تاکسی، اتوبوس و مینی بوس و حتی قطار حومه ای و مترو) به شدت خودنمایی می کند!

برف حادثه غیرمترقبه مانند زلزله نیست و پیش بینی شده است؛ پس چرا برای یک حادثه طبیعی قابل پیش بینی غافل گیر شدید و نتوانستید مانند مدیران بحران استان گیلان که چهار روز قبل از بارش، از تشکل های مردم نهاد خود برای مدیریت بحران برف کمک خواستند، از خود مردم برای مقابله با بحران یاری نخواستید؟

هم در چند روز آلودگی هوا که در استان تهران استمرار داشت، هم در دو زلزله و هم در برف 24 ساعت اخیر، تعطیلی ادارات، دانشگاه ها و مدارس، معضلی جدی برای مدیران مدعی کارکشتگی استان، محسوب شد!

اگر آلودگی هواست، برای همه اقشار جامعه نیست؟ اگر زلزله است، خطر برای همه مردم نیست؟ و اگر برف و یخبندان باعث عدم امکان تردد و … دانش آموزان می شود، برای همگان نیست؟

حالا اینکه همه مردم یکسان دیده نمی شوند پیشکشتان؛ آیا نمی توانید تصمیم گیری قاطع برای تعطیلی ها داشته باشید؟ وقتی می دانید که در شهرستانهای استان و در شهر تهران حدود 20 سانتیمتر برف می بارد و از سوئی دیگر، یخبندان و… در راه است و از طرفی دیگر، ضعف حمل و نقل عمومی و ناوگان مرتبط با آن وجود دارد، چرا تعطیلی مدارس را بریده بریده اعلام و مردم را سرگردان می کنید؟

به راستی، مدیرانی که قدرت تشخیص سوز و یخبندان همراه با برف و ضعف حمل و نقل عمومی را ندارند و باید 12 ساعت فکر کنند و برای یک تعطیلی ساده که قابل پیش بینی است، تصمیم بگیرند، چگونه می توانند برای مدیریت بحران پرجمعیت ترین استان کشور، تصمیم های درستی در مواقع بحرانی بگیرند؟

آوار زلزله، ماندن در برف و کولاک و یخبندان، تنفس ناقص و دردمند ناشی از آلودگی هوا همگی به جان مردم ارتباط مستقیم دارد!

استاندار جدید و مدیران زیرمجموعه اش در ادارات کل و شهرستانها اگر توان و قدرت تصمیم گیری در چنین بحران هایی را ندارند، لطفا جان مردم را بازیچه قرار ندهند و تا دیر نشده و اتفاقات تلخی در استان بزرگ و پرجمعیت تهران نیفتاده، صحنه را ترک کنند و جا را به جوانان خوشفکر و پرانرژی و مدبّر بدهند تا نزد خدا و مردم شرمنده نشوند و خون انسانها بر گردنشان نیفتد!

*علیرضا مهدیزاده / خبرنگار

نسخه چاپی خبر