به گزارش راوی امروز، مشکل اصلی این سکونت گاه ها، غیر رسمی بودن آن است، البته چون نظارت مناسبی اعمال نمی شود در صورت قرار گرفتن در بافت، همان صاحبان زمین به تفکیک سایر زمین‌های پیرامون آنها خواهند پرداخت و این رویه همچنان ادامه خواهد داشت و سکونت گاه های جدید غیر رسمی دیگر متولد خواهد شد!

بر این اساس، سرعت رشد این سکونتگاه ها چندین برابر اقدامات در حال انجام است. اصلی ترین مشکل مانع در توقف رشد این سکونت گاه ها نواقص قانونی است. به طور مثال در محله استاد شهریار در سال 86 فقط پنج خانه به صورت زاغه در آن ساخته شده بود و در سال 88 طی مطالعات یک کارشناس برنامه ریزی شهری در مورد این سکونت گاه انجام داد، متوجه شد تنها 112 خانه در آن ساخته شده است.

از سال 90 که طرح جامع ابلاغ شد، این ناحیه خارج از محدوده شهر قرار گرفت. طوری که شهرداری نظارتی بر آن نداشت و مسئولیت این سکونت گاه غیر رسمی به فرمانداری و بخشداری واگذار شد، با این حال ساخت و ساز در آن شدت گرفت و در حال حاضر می توان مشاهده کرد که برخی ها آزادانه و بدون هیچ مزاحمتی در حال ساخت و ساز هستند.

بعضاً قیمت زمین های آنجا از داخل بافت هم گران تر است!! زیرا داخل بافت، شهرداری پاکدشت از ساخت و ساز غیر مجاز ممانعت به عمل می آورد ولی در آن ناحیه شما می توانید به راحتی ساخت و ساز کنید. به طور مثال زمین های نبش خیابان استاد شهریار با قیمت متری دو میلیون تومان به فروش می رسد. البته هیچ ارگانی به تنهایی قادر نخواهد بود تا جلوی این ساخت وسازهای بی رویه را بگیرد و نیاز است تا ارگان‌های مربوطه دست به دست هم داده و وارد عمل شوند.

گزارشات میدانی در این ناحیه حاکی از آن است که مصرف کنندگان مواد مخدر حتی از سایر نواحی شهر برای تهیه و مصرف مواد مخدر به شهرک فلسطین می آیند و به راحتی در بیابان ها و گودال های اطراف به مصرف مواد مخدر می پردازند. این نظریه که ما با سیاست ها و روش های غلط در شهر سازی باعث نا امنی شویم و بعد از نیروی انتظامی توقع داشته باشیم که امنیت ایجاد کند، کاملا غلط است. امنیت را باید در طرح های توسعه به وجود بیاوریم و گرنه برای ایجاد امنیت تنها نمی‌توان از نیروی انتظامی توقع داشت.

بر این اساس، متاسفانه همیشه افراد سودجو در کمین هستند تا فرصتی به دست آورند و به ثروت اندوزی نا مشروع بپردازند و اصلاً هم برایشان مهم نیست که با اقدامات آنها چه افرادی آسیب می بینند، البته ما هم فرصت کافی در اختیار آن ها قرار می دهیم. آن هایی که به صورت غیرمجاز به تفکیک زمین های کشاورزی پرداخته و با فروختن آن نیز ثروت کلانی به دست آورده اند، در حال حاضر هم بدون هیچ مزاحمتی آزادانه به کار خود ادامه می دهند. به طوری که هزاران نفر از شهروندان و بسیاری از ادارات و نهادها و سازمان ها باید جورکش اقدامات غیر مشروع آن ها باشند.

قبل از هر اقدامی باید با ساخت و ساز غیر مجاز در این سکونت گاه ها به شدت برخورد کرد و نیز تعداد زیادی از آن ها تخریب شود. البته نیازی به تخریب منازل افراد فقیر نیست، بلکه واجب است تا ساختمان های چند طبقه با واحد های تجاری مورد تخریب قرار گیرد که صاحبان آن ها قطعاً فقیر نیستند و از وضع موجود سوء استفاده کرده اند. اینکه اجازه داده شود عده ای از این سکوت قانون، سوء استفاد کنند و به ثروت اندوزی بپردازند باعث تشدید بی عدالتی و نابرابری خواهد شد.

در مرحله بعد حتما نیاز است تا افراد فقیر در این سکونت گاه ها توانمند شوند. شایان ذکر است که در این مناطق شاهد بروز فقر قابلیتی هستیم. این افراد فقیرند چون قابلیت و مهارتی ندارند. حرفه آموزی اولین و مهمترین اقدام جهت توانمند سازی است و در گام بعد باید بتوانند از خدمات شهری و بهداشتی و درمانی و آموزشی مناسبی برخوردار شوند.

رهایی فاضلاب در کوچه های این سکونتگاه ها مشکلات بهداشتی زیادی خصوصاً برای کودکان ساکن به وجود آورده است. و در گام بعد سعی شود تا به رسمیت شناخته شوند و خود را به عنوان طرد شده های شهر به حساب نیاورند. آن وقت است که می توان از آنها انتظار مشارکت داشت چون در شرایط برابر قرار می گیرند.

منبع: پاکدشت ما

نسخه چاپی خبر