نقدنویس روزنامه «مملکت» درخصوص سختی معیشت و امتداد فقر در زندگی پدران و مردان مملکتمان نوشته است.

به گزارش راوی امروز، علی‎رضا مهدی‎زاده در نقدِ دوشنبه بیست‎وپنجم بهمن ۱۴۰۰ روزنامه «مملکت» نوشت:

روز ۲۶ بهمن‎ماه ۱۴۰۰ مصادف با ۱۳ رجب، سال‎روز ولادت حضرت علی(ع) با عنوان روز پدر و مرد در ایامی است که وضعیت تورم در کشور و فشاری که بر قشرهای ضعیف جامعه می‌آید، نگران‌کننده و سخت پیچیده شده است.

گرانی‌های سرسام‌آور و لحظه‌به‌لحظه، رخت بربستن بسیاری از مواد غذایی از سفره‎های عموم مردم، هزینه‌های وحشتناک بهداشت و درمان، آموزش‎وپرورش، آموزش عالی، قیمت‎های نجومی اجاره، رهن و خرید مسکن، هزینه‌های بالای حمل‌ونقل درون‎شهری و برون‎شهری با موارد دیگری ازاین‌دست، بسیار دردناک است و تصمیم‌های اقتصادی دولت و مجلس را با بررسی‌های دقیق کارشناسانه و ملاحظات مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی فوری و اصولی می‌طلبد تا در مشکلات سرپرستان خانوار و درواقع تمام خانواده‌ها، گشایش ایجاد شود.

گزارش اواخر آذرماه ۱۴۰۰ وزارت کار و رفاه اجتماعی را نمی‌توان غیرمستند و غیرقابل‎اطمینان دانست؛ سبد معیشت مردم براساس این گزارش، مدت‎هاست از مرز بحران عبور کرده‌ و تا زمانی‎که نگاه فرایندی و قانون‎محور به دستمزد و اشتغال نداشته باشیم، تبعات اجتماعی این ابربحران، غیرقابل‌کنترل است؛ قیمت‌های فرابحرانی بیش از ۸۳ درصد کالاهای موردنیاز زندگی که از دایره توانایی خرید حداقل‌بگیران خارج‌شده‌ و برخی نرخ‌های اساسی زندگی مانند مسکن و اجاره، آموزش، درمان و… زنگ هشدار را به صدا درآورده است.

بی‌شک، هزینه سبد معیشتی مردم را نباید فقط براساس سبد خوراکی‌ها، بلکه باید با درنظرگرفتن هزینه‌های واقعی زندگی در شهرها و روستاهای کشور و با در نظر گرفتن نرخ مؤلفه‌های اساسی و هزینه‌بَر مانند مسکن، آموزش و درمان، محاسبه کرد و دستمزدها نیز باید به‌اندازه‌ای افزایش یابد که آن هزینه‌ها را پوشش بدهد و حداقل‌های زندگی مردم را فراهم کند.

بر مبنای مشاهده‌های ملموس و میدانی در زندگی عموم، وضعیت معیشتی مردم در شرایط وخیمی قرار دارد و تورم بالای ۵۰ درصدی، زندگی بسیاری از اقشار مختلف را مختل کرده است؛ در کنار این‎ها، رویه غلط بانک‌ها در اجرای بانکداری اسلامی با نرخ‌های بهره بالا، نرخ رشد مداوم نقدینگی تزریقی دولت، ناکارآمدی و فساد ساختاری نیز این وضعیت را تشدید کرده است.

چندین سال است که مهم‌ترین کار در کشور با تأکیدهای رهبری و شعارهای طوطی‎وار همه مسئولان، کارآفرینی و تولید علمی و صحیح برای رشد اقتصادی مملکت است، اما تا زمانی که مردم تحت‌فشارند و نیازمند حداقل‌ها، وضعیت اقتصادی بهبود پیدا نکرده، زیرساخت‌های لازم برای جامعه رو به ‎رشد و توسعه فراهم نشده و خلاصه این‌که عدالت همه‌جانبه اجتماعی برقرار نشده است و تمام فکر و ذکر مردم درگیر به‎دست‎آوردن لقمه نان است، فقط می‎توان بی‌درایتی و بی‌تدبیری مسئولان را که شعار می‌دهند و کار دیگری نمی‎کنند، دید و نشان کرد.

به‎هرحال، چندسال است که حال اقتصاد، سفره‌ها و معیشت مردم خوب نیست، نرخ ازدواج کاهش‌یافته و طلاق سه برابر شده، بیش از ۶۰ درصد جمعیت کشور عملاً زیرخط‎فقر هستند و حدود ۱۵ میلیون نفر بی‎کار در جامعه داریم؛ دردآور این است که می‌دانیم، کشورمان ازلحاظ منابع کشاورزی، معدنی، نفتی و… ثروتمند و دارای نیروی انسانی مستعد است که می‌تواند همه طلسم‎ها، از تحریم‌ها تا سوءمدیریت‎ها را باطل کند، اما متأسفانه مدیران نالایق، کماکان سوار بر اسب مرادند تا درِ معیشت مردم همچنان روی پاشنه‎های فرسوده و ناکارآمد قبلی بچرخد و روزبه‎روز فرسوده‌تر و بدتر نیز بشود.

براساس آمار و آنچه که مردم درک می‎کنند، در هیچ‎جای کشور، هزینه‌های ماهیانه زندگی مردم زیر ۱۰ میلیون تومان نیست؛ ازیک‌طرف همه‌چیز از کالاهای اساسی مثل گوشت و برنج گرفته تا دارو و مسکن گران است و از سوی دیگر، وقتی بحث افزایش حقوق و مستمری کارگران، کارمندان و بازنشستگان است، بهانه کمبود منابع و اعتبارات، در کنار شعار و وعده پوچ مهار تورم توسط مسئولان مطرح می‎شود.

درنهایت، باید بیان داشت که کم‌ترین هزینه‌های زندگی یا همان محاسبات حداقلی سبد معیشت، نمایش‎گر عدم توانایی مردم در گذران معمولی روزمرگی‎شان است؛ یک کارگر باید بتواند با دستمزد دریافتی خود، همه هزینه‌های زندگی را به‌صورت شرافتمندانه و شایسته تأمین کند ولی در اقتصاد تورمی امروز، هر دستمزدی زیر ۱۰ میلیون تومان به‌معنای کاستن از سطح کیفی زندگی، سقوط مجدد از زیرخط‎فقر، سقوط از حاشیه‌های بی‌کیفیت شهرها به نواحی روستایی یا شبه‌روستایی است و خالی‌تر شدن سفره‌هایی را نشان می‎دهد که همین امروز نیز خالی‎تر از همیشه است.

در پایان، باید روز پدر و مرد را به تمام پدران و مردان زحمتکش کشور که زندگی را با سیلی قرض و بدهی و با هزاران سختی بر اثر سوءتدبیرها و بی‎خیالی‎ها و بی‎لیاقتی بسیاری از مسئولان ارشد مملکت می‌گذرانند، تبریک گفت؛ پدران و مردان ایرانی که زندگی را فقط «زنده‎گذرانی» می‌کنند و بهترین هدیه این روز به آنان، فقط اقدام عملی مدیران کشور برای تأمین مطلوب زندگی و معیشت برای همیشه است وگرنه آه و نفرین به‎حق همین پدران و مردان با همراهی خانواده‎هایشان، دامن‎گیر مسئولان مملکت خواهد شد.

نسخه چاپی خبر