به گزارش راوی امروز، انتقال ویروسی هوابرد/ انتقال ویروس از طریق هوا(Airborne virus transmission) از راه قطرات تشکیل شده طی اعمال تنفسی مرتبط با جریان هوا از طریق شبکه‌ای از مجاری بینی و باکال(عضوی که در سمت گونه قرار دارد) انجام می‌شود. جریان هوا در اثر برخورد با ساختار بزاق / مخاط که در آنجا قطرات شکل می‌گیرند و پخش می‌شوند مسیری را برای انتقال کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ ایجاد می‌کند.

مطالعه جدیدی توسط محققان “دانشگاه فلوریدا مرکزی” انجام شده که طی آن محققان به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که قطرات تنفسی خارج شده هنگام عطسه تا چه فاصله‌ای پخش می‌شوند. این اولین مطالعه‌ای است که در آن محققان ویژگی‌های فیزیولوژیکی را که می‌تواند باعث شیوع زیاد ویروس در افراد شود را شناسایی کرده‌اند.

دانشمندان با استفاده از مدل‌های تولید شده توسط رایانه، عطسه را در انواع مختلف افراد شبیه‌سازی کردند و در گام بعد ارتباط بین ویژگی‌های فیزیولوژیکی افراد و میزان مسافت طی شده توسط قطرات عطسه آنها در هوا را ثبت کردند.

آنها دریافتند عواملی مانند گرفتگی بینی یا داشتن تمام دندان‌ها با تأثیر بر میزان پخش قطرات هنگام عطسه می‌توانند توانایی گسترش ویروس را افزایش دهد.

“مایکل کینزل”(Michael Kinzel) استادیار دانشکده مهندسی مکانیک این دانشگاه و یکی از نویسندگان مطالعه گفت: دانستن بیشتر در مورد عوامل موثر بر میزان حرکت این قطرات می‌تواند به محققان در کنترل شیوع این بیماری کمک کند.

این مطالعه نشان می‌دهد وقتی بینی افراد نگرفته باشد و عمل دم به راحتی انجام شود، سرعت و فاصله قطره‌های عطسه کاهش می‌یابد و دلیل آن این است که یک بینی نگرفته علاوه بر دهان راهی برای خروج قطرات عطسه ارائه می‌دهد. با این وجود، هنگامی که بینی افراد گرفتگی دارد، ناحیه‌ای که عطسه می‌تواند از آن خارج شود محدود می‌شود و بنابراین باعث می‌شود قطرات عطسه از دهان خارج شود که این موضوع سرعت پراکندگی آنها را افزایش می‌دهد زیرا دندان‌ها ناحیه خروج عطسه را نیز محدود کرده و باعث افزایش سرعت قطرات می‌شوند.

هنگامی که محققان عطسه را در مدل‌های مختلف شبیه‌سازی کردند، متوجه شدند که فاصله پخش شدن قطرات وقتی فرد دچار گرفتگی بینی می‌شود حدود ۶۰ درصد دورتر از حالتی که دچار این مشکل نیست قطرات پخش می‌شوند.

این بدان معناست که وقتی کسی بینی خود را با دستمال پاک و خالی می‌کند، می‌تواند فاصله پخش میکروب‌ها به بیرون را کاهش دهد.

دانشمندان همچنین سه نوع بزاق نازک، متوسط ​​و غلیظ را شبیه سازی کردند.

آنها دریافتند که بزاق نازک‌تر منجر به عطسه‌های متشکل از قطرات کوچکتر می‌شود که این موضوع باعث می‌شود قطرات خارج شده از عطسه نسبت به قطرات خارج شده از بزاق متوسط ​​و ضخیم بیشتر در هوا بماند.

نتایج نشان می‌دهد که سطح قرار گرفتن در معرض این ویروس وابستگی زیادی به پویایی مایع دارد که این موضوع نیز بسته به چندین ویژگی انسانی ممکن است متفاوت باشد. چنین ویژگی‌هایی ممکن است از عوامل اساسی که باعث شیوع زیاد بیماری کووید-۱۹ می‌شود، باشند.

منبع: ایسنا

نسخه چاپی خبر