روش‌های متفاوتی وجود دارند که با استفاده از آن‌ها می‌توانید دارو‌های غیر قابل استفاده را معدوم کنید.

به گزارش راوی امروز، با وجود این که داروها نقش موثری برای درمان بیماری‌ها دارند؛ اما در صورتی که دیگر نیازی نداشته باشیم باید برای جلوگیری از خطرات احتمالی به شکل مناسبی برای دور ریختن آن‌ها اقدام کنیم. 

برای دور ریختن داروهای تاریخ گذشته یا مصرف نشده، روش‌های صحیحی وجود دارند که در ادامه می‌خوانید. 

دارو‌ها را بدون خرد کردن قرص‌ها و کپسول‌ها، از بسته بندی اصلی خارج کنید و با مواد ناخوشایندی مانند تفاله چای مخلوط کنید، مخلوط را در کیسه پلاستیکی دربسته قرار دهید و سپس داخل سطل زباله بیندازید. مخلوط حاصل را می‌توانید در قوطی حلبی خالی یا دیگر ظروف مشابه بریزید تا از نشت دارو یا ریختن آن به بیرون از سطل زباله جلوگیری شود.

شربت‌ها و سوسپانسیون‌ها را در فاضلاب ریخته و بطری آن‌ را در زباله دان بیندازید. شربت متادون که برای درمان نگهدارنده اعتیاد به مواد مخدر توسط پزشک تجویز می‌شود، بسیار خطرناک است و به هیچ عنوان نباید این دارو را در یخچال و در دسترس کودکان و یا در ظروف مخصوص فرآورده‌های خوراکی و نوشیدنی مانند بطری نوشابه نگهداری کرد؛ چرا که به اشتباه ممکن است خورده شود و موارد مرگ نیز مشاهده شده است. برای انهدام این دارو را باید در فاضلاب ریخت و بطری را پس از آبکشی دور انداخت.

بعد از دور انداختن بطری خالی دارو، دستور مصرف روی آن را برای جلوگیری از مصرف نا به جا مخدوش کنید.

تعداد کمی از دارو‌ها هستند که ممکن است ذاتاً خطرناک باشند یا با مصرف تنها یک دوز در فردی که دارو به او تعلق ندارد، کشنده باشند. برای جلوگیری از مصرف این مواد توسط کودکان، حیوانات خانگی یا دیگر افراد، به محض این که دیگر مورد نیاز نباشند، باید سریعاً از طریق فاضلاب دور ریخته شوند. مانند چسب پوستی فنتانیل که برای تسکین درد مصرف می‌شود و باید به محض خاتمه مدت مصرف (به دلیل این که ممکن است چسب هنوز حاوی مقادیر قابل توجهی دارو باشد) داخل فاضلاب توالت انداخت تا از مسمومیت اتفاقی با آن جلوگیری شود.

چنانچه شرکت سازنده دارو، روشی را برای معدوم سازی دارو روی بسته بندی آن ذکر کرده باشد، باید بر اساس آن عمل کنید. دارو‌های خود را به دوستانتان ندهید؛ چرا که پزشک بر اساس سابقه بیماری دارو را برای شما تجویز کرده و دارویی که برای شما موثر بوده است، چه بسا برای دیگری خطرناک باشد.

در داخل اسپری دارو‌های استنشاقی که جهت درمان بیماری‌هایی مانند آسم و بیماری انسدادی ریوی موجودند، موادی به نام پروپلانت وجود دارند؛ این مواد گاز‌های بی اثری مانند کلرو فلوروکربن هستند که به عنوان حامل دارو محسوب می‌شوند و آزادسازی آن‌ها منجر به صدمه به لایه ازون خواهد شد. از سال ۲۰۱۳ مقرر شده است که این ماده با ترکیبات دوستدار محیط جایگزین شود؛ پوکه این اسپری‌ها در صورتی که سوراخ شوند و یا داخل آتش و یا کوره زباله سوز قرار گیرند، می‌تواند خطرناک باشد. نحوه صحیح انهدام این پوکه‌ها را از سیستم بازیافت زباله می‌توان جویا شد.

نسخه چاپی خبر