او با اشاره به این كه لازم است تشكل‌های مذهبی، فرهنگی، سیاسی و … هر كدام بر اساس منطق درونی خودشان عمل كنند، صنوف تخصصی خودشان را داشته باشند و در حوزه‌های مختلف اجتماعی بتوانند اقداماتی را كه لازم است داشته باشند، گفت: این موضوع باعث می‌شود تولیدات مفیدی داشته باشیم و فرهنگ كشورمان را به كشورهای دیگر معرفی و عرضه كنیم. لازم است ممیزی‌ها از سر حوزه‌های مختلف كنشگری اجتماعی و فرهنگی برداشته شده و آنها اجازه عمل داشته باشند. عرصه‌های زیادی هست كه به آنها ورود نكرده‌ایم. معماری و غذای ایرانی یكی از اینهاست. ما حوزه غذا را دست‌كم می‌گیریم در حالی كه غنای غذایی داریم اما مردم كشور خودمان هم از آن بی‌بهره هستند و در رستوران‌ها كه می‌روند نمی‌توانند غذای مناطق مختلف كشورمان را انتخاب كنند در حالی كه با غذاهای خارجی طرفند؛ اینها مواردی است كه رفته رفته سبك زندگی افراد را می‌تواند تغییر دهد اما مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد.

این جامعه‌شناس همچنین درباره انتقال فرهنگ‌ها و تاثیرگذاری آنها بر همدیگر اظهار كرد: اگر بخشی از داشته‌های یك ملت به دیگران انتقال داده شود كه باعث غنای فرهنگ شود خیلی هم خوب است اما مساله اینجاست كه در بیشتر موارد، این انتقال صرفا تحریك كننده و تهییج كننده است و اندیشه‌برانگیز نیست. به عنوان مثال، هجوم فیلم‌های كره‌ای و سرالص‌های ضعیف در تلویزیون به چشم می‌خورد كه هر كدام می‌تواند بحران هویت ایجاد كند اما جالب است كه هیچ حساسیتی نسبت به آن وجود ندارد. به عقیده من این مسائل بسیار مهم است و در حالی كه حساسیت نسبت به آنها از بین رفته، می‌توانند بسیار ضربه‌زننده‌ باشند.