به گزارش راوی امروز، چهارشنبه 11 بهمن 96 آخرین روز 38 سالگی و ورود به 39 سالگی دهه فجر انقلاب اسلامی ایران بود؛ اما شور و شوق عمل کنندگان به دستورات این کمپین، بیش از هفته های قبل بود و متأسفانه، حتی در شهرهای نسبتا کوچکی مانند ورامین نیز کشف حجاب شکل گرفت.

این مسئله، باید ریشه یابی شود که چرا در آستانه چهلمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، تفکر  «نه به حجاب اجباری» درحال تکثیر است؟ شاید ریشه های گوناگونی در جامعه یافت شود تا این گونه اتفاقات را توجیه کند، اما بارزترین ریشه آن، عملکرد منفی مسئولان فرهنگی و مذهبی است.

متأسفانه تریبون داران مسائل فرهنگی و مذهبی، در سالهای اخیر، با در اختیار داشتن بیشترین بودجه ها و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری کشور و دیده شدن در رسانه ملی، فقط به شعار بسنده کرده اند و حتی در فرهنگسازی برای دختران و پسران نسل امروز در شهرهای کوچک نیز عاجزند که «چهارشنبه های سفید» نمونه بارز این ضعف مسئولان است.

به راستی نقش مسئولان فرهنگی و مذهبی در نهادهای فرهنگساز چه بوده که این گونه مسائل، به معضل جامعه تبدیل شده است؟

تریبون داران نمازهای جمعه، مساجد و حسینیه ها و تکایا، رؤسای «شورای فرهنگ عمومی» و ستاد «احیای امر به معروف و نهی از منکر» و نهادهایی مانند «سازمان تبلیغات اسلامی»، «شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی» و… جز سر دادن شعارها و نصیحت های تکراری غیر علمی که منجر به دوری بسیاری از جوانان از مسائل مذهبی و فرهنگی شده، چه کرده اند؟!

تعریف عملکردی تمام دستگاه های فرهنگی نام برده شده که البته هیچ کدام هم دولتی نیستند ولی سهم فراوانی از بودجه های دولتی دارند و دائم هم می نالند که بودجه ای در اختیار ندارند و فرمانبری هم از دولت ها ندارند، واضح و مشخص است اما آنها باید توضیح بدهند که چه کارهای شاخصی در امر فرهنگسازی امور فرهنگی و مذهبی کرده اند که امروزه نتیجه آنها، هنجارشکنی هایی مانند چهارشنبه های سفید با «نه به حجاب اجباری» است؟!

امروزه وقتی به برنامه های ایام الله مختلف و مناسبت های مذهبی و اجتماعی و سیاسی می رویم، چقدر حضور جوانان را می بینیم؟ و اگر می بینیم، چقدر فعالی و پویایی را در آنها می بینیم؟

واقعیت اینجاست که امروز  به واسطه عملکرد منفی برخی نهادها و تریبون دارانشان و علیرغم شاکله مذهبی خانواده ها، اکثر جوانان و نوجوانان به خصوص در شهرهایی مانند ورامین، جاذبه ای برای نشستن پای صحبت عالمان و عقلا نمی بینند و ارزشی هم -با دیدگاه خودشان- برای مراسم مختلف قائل نیستند.

«امر به معروف و نهی از منکر» با «فاسد» خواندن جوانان و نوجوانان هنرمند و … در پشت تریبون های مقدس، همخوانی ندارد؛ بی حجابی و بدحجابی زنان و مردان در این روزها نمی تواند نتیجه سالها جلسه و نشست ستادها و شوراها و نهادهای فرهنگی باشد؛ پس حدود 40 سال در امور فرهنگی و مذهبی به شدت ضعیف عمل شده و مقصر نیز تریبون دارانی هستند که ضعیف بوده اند ولی دائم به این و آن ایراد گرفته اند و اَنگ و تهمت زده اند!

به این ترتیب، تنها راه چاره برای برون رفت از این معضلات، استعفا یا عزل مسئولان حرّاف و تزریق هوای تازه با افراد تازه نفس در ستادها و شوراهای مرتبط با فرهنگ و مذهب جامعه است تا شاید با ایجاد جذابیت های نوآورانه و منطبق با تکنولوژی و علم امروزی، هم شاهد رانت و موروثی بودن پست ها در این گونه نهادهای فرهنگی، مذهبی و اجتماعی نباشیم و هم جوانان را مانند دهه اول انقلاب اسلامی ایران، پرشور و فعال و پویا در صحنه های کارساز جامعه ببینیم.

*علیرضا مهدیزاده / خبرنگار

نسخه چاپی خبر